And you are...? (Rai)

De nacht vervormde vele dingen. Het duister er van speelde met een ieders fantasie. Liet hen denken iets te zien wat juist iets heel anders zijn kon! Zijn blik gleed over de stad. Hij had vanuit zijn hoge uit kijk in de hoogste boom verschillen kunnen ontdekken. Er was een duistere kant in die stad. Net als de nacht die verdreven leek te worden door de dag, maar dan bleef de nachterlijke schaduw. Rai Zag hoe de Guards over de muur masserde. Vervelende lui waren het. De meest irritante waren dan wel die wetenschappers, maar deze kwamen net daaronder en daarna pas die Beast jagers!!! Rai gromde even diep in zijn keel voor zijn grote vleugels zich spreiden. Hij was zijn eerdere mantel verloren op de vlucht, maar na wat handig werk van wat hij zijn moeder vroeger had zien doen had Rai wat mantels van dezelfde kleur aan elkaar gemaakt. Goed het zou niet zo goed vermaakt als een vakman het zou doen, maar Rai was zeer te vreden over zijn eigen werk. Kou deerde hem bijna niet, maar als het echt 25 grade onder nul zou zijn dan zou hij het pas gaan voelen. Na zich afgezet te hebben zweefde hij stilletjes met de mantel in zijn handen richting de stad. Rai zeilde over de muur heen en dook meteen richting de duisterste straat van New Albion. Vrees kende hij niet, maar enkel verachtig voor de mensen en zijn gedrag of karakter was ook niet zachtzinnig te noemen. Rai kon best grof zijn en zocht eerder ruzie dan juist vriendschap. Na geland te zijn tikte zijn klauwen van zijn drakenpoten op het gesteente. Rai gooide in een geoefende boog om zijn schouders en verborg zo zijn vleugels. Daarna deed hij zijn kap op en verborg zo zijn enorme hoorns, maar hielt een gedeelte van zijn gezicht vrij maar wel zo dat zijn hoorns netjes onder de kap zat. Daarna begon hij te lopen. Helaas was de nacht altijd zo stil en klonk het getik van zijn klauwen op de straat!!! Rai rook dat er een mens in de straat was, maar ook een stel weg vluchtende katten.

Met rustige stappen vorderde Rai in een rustig tempo door de straat. Zijn blik bleef al scannend door zijn omgeving gaan, maar pikte niks verdachts op. Tot hij een jonge man zich zag verplaatsten en tegen een muur leunde. Hij gedroeg zich niet als eenbeast nog als de meeste mensen, maar ook niet zoals die ene vrouw die om beast gaf zei ze zelf. Rai liep rustig door tot hij dichtbij genoeg was volgens hemzelf al bewaarde hij ruime astand van het mens. ‘Dat goede zou eerst nog moeten blijken.‘ zei Rai met een lichte buukse stem. Hij was nooit echt vriendelijk tenzij je zijn vertrouwen kon winnen! Zijn blik gleed over de jonge man. Hij zag er niet welvaren uit, maar een rover leek dit heerschap ook niet uit te stralen. Maar eerder die vaneen straatschoffie. ‘Was je ed bezet?‘ hoewel het niet onvriendelijk gevraagt werd was het sarcasme toch te horen tenzij deze jonge niet opleten...

Gelukkig reageerde de jongen niet. Niet dat hij het zo erg vond. Rai merkte dat de jongen hem inschatten. Een zuinige glimlach verscheen op zijn lippen. Dit mens was tenminste een van de weinige die hem niet aan viel. De wind stak op en Rai keerde zijn blik weg van de jongen. Niet omdat hij hem als niet gevaarlijk beschou, maar de geur van een stel guards trok zijn aandacht! Een zachte diepe grom rolde uit zijn keel. Op dat soort men had hij het niet echt, maar ze sloegen een straat voor hen af. Toen de jongen weer sprak keek hij hem aan. Waarom zou die knaap hem zijn naam geven, al was het geen voornnaam maar toch??? ‘Fijn voor je.‘ zei hij en dacht even na. Rai was hier al eens eerder geweest of dacht hij dat maar? Nee toen een dag of twee terug tijdens zijn vlucht over de daken! Rai keek naar boven waardoor zijn kaiets naar achteren schoof en het aanhechtsel van zijn hoorns toonde...

De reactie van de jongen was Rai niet ontgaan. Hoewel het niet grappig was moest Rai tach grijnzen. 'Als je leven je lief is steek dat ding weer terug!' zei Rai met een lichte gemuseerde toon. Als die knaap toch het zwaard trekken zou zou hij er snel achter komen dat het een foute beslissing was. Zijn staart zwenkte even onder zijn mantel en de doffe glans die op zijn hoorns lag door de maan te zien was zag er niet gevaarlijk uit. Was het ook niet tenzij je er een kopstoot mee kreeg natuurlijk. Het geluid van stampende voeten lieten hem om kijken. Kennen die lui nu geen rust?' licht geirriteert klonk zijn stem nu, maar Rai deed geen moeite om naar een gemakkelijke weg te zoeken en spreiden zijn vleugels die een ieder 3 meter in spanwijte was. Rai stond zo dat hij geen last van de muren had en haakte de vleugelklauwen over de rand van het dak en trok zich op. Het koste hem niet veel moeite, maar grappig was het gezicht dat de meeste mensen erbij trokken. Toen hij over de rand van het dak was geklommen ging Rai zitten en keek even over de rand heen. De meeste mensen zagen enkel dat wat ze wilde zien en hielden hun blikken vaak recht vooruit.

De jongen stak toch zijn de guards langs kwamen rennen. Kennelijk wilde ze eerst Blackwood wekken, maar ze hadden kennelijk haast? Rai keek hen nieuwschierig na. Wat wilde hij daar graag achter heen gaan om uit te vinden wat ze zo onrustig had gemaakt? Maar hoewel hij graag er achter heen wilde kon Rai zich er niet toe brengen. Hij gleed van het dak en landen soepel al tikte zijn klauwen op de keitjes. Rai boog mee in zijn landen en rechten daarna zijn rug. 'Dat was simpel.' grinnikte Rai en liep langs de jongen. Hij was naar iets opzoek, maar wat ging hij die knaap niet aan zijn neus hangen. 'Voor jouw is het misschien beter om een betere plek te vinden dan waar je nu bent?' zei Rai met een scheve grijns in het voorbij gaan en probeerde het spoor dat hij eerder kwijt was geraakt weer op te pikken, maar door de geur van de guards verschraalde de andere geur nog meer!!!

(Hm ik dacht juist dat Lewis wel nieuwschierig zou zijnat Rai hier eigenlijk kwam doen??? Maar goed.) Raai hoorde wel wat de jonge blackwood zei, maar dacht na. Hm misschien dat hij nu zijn nichtje beter kon opzoeken of zou hij proberen uit te vissen waarom die guards zo‘ ongelovige haast hadden? Die gedachte was snel vergeven zijn nichtje zou toch niet snel weg lopen, maar deze kans kreeg hij nooit meer!!! Rai gromde kort en zetten zich af. Zonder enige moeite klom hij het dak weer op en begon in de richting die de guards op geholt waren. Zijn nieuwschierigheid was soms een doodzonde!!! Rai rende zo snel en zacht moglijk, maar het tikken van zijn klauwen kon hij niet verbergen. Toen hij dichterbij kwam zag Rai vanuit de verte al een soort bress in de stadsmuur?! Gek die had hij vast over het hoofd gezien? Rai zakte op zijn hurken met zijn kap ver genoeg ove zijn hoofd en om de mantel om zich heen. Dit was geweldige camoflage. De gesprekken beneden zich kon Rai moeiteloos volgen!

(Als jij je bedenkt mag ook hoor^^)