What... Still a beast?!

De sneeuwtorm was gaan liggen. Na zijn ontmoeting met Amora had Rai haar vest toch maar gehouden. Nu lag hij in de deken die hem gegeven had lekker op gerolt naast het smeulende resten van het vuur. Rai werd langzaam aan wakker. Kennelijk had hij de hele nacht hier liggen slapen. Hij dacht nu weer een mens te zijn, maar in feiten was Rai nog steeds een beast, maar dan met een meer menselijkere uiterlijk dan dat hij voorheen had. Met een grote geeuw rekte Rai zich uit onder de deken. Nu moest hij een smoes verzinnen. De mensen vreesde beast bijna net zo erg als piraten en andere struikrovers! Ja die ging hij gebruiken, maar of ze hem zouden geloven was natuurlijk een tweede? Rai stond op en keek de grot even rond. Amora was toch niet terug gekomen. Hij haalde zijn schouders op en begon de grot uit te lopen. De stenen bodem was al koud, maar de sneeuw was nog kouder!!! Rai schudden zich voor hij verder liep. Het vest droeg hij onder de deken om geslagen als een soort warme winter mantel. Een stad was hier vlakbij, maar des al niet te min. Vliegen kon hij nu niet meer. Rai besloot om te gaan rennen dan bleef hij minder lang met zijn voeten in de sneeuw en warmer doordat hij zich meer bewoog dan met lopen. Hopend dat er geen beast's in de buurt rond hingen begon Rai te rennen. Het was dat hij het gewent was rennen door de sneeuw dus zijn conditie was prima. Rai begon vlakbij de stad pas te hijgen, maar hij moest zeker nog de heuvel op die voor de stad lag! Dat was pas afzien... Rai voelde halverwegen zijn beenspieren het uitschreeuwen, maar hij zetten door en was blij toen hij eenmaal boven kwam. Daar bleef Rai even staan uithijgen, maar de kou dreef hem aan om verder te gaan. Naar beneden was zo moeilijk niet. Enkel jezelf in evenwicht houden. De wacht buiten de stads muren zagen hem al de heuvel af komen, maar smoeslende samen wat voor gek op blote voeten midden in de winter door de sneeuw aan te komen rennen. Rai probeerde zich de woorden te herhalen die hij had bedacht, maar steeds kwam Amora weer terug waar hij zo veel van hielt. De wachters hielden hem tegen en Rai kon niet stil blijven staan door de kou aan zijn voeten. 'Zo en waar dachten wij naar toe te gaan?' vroeg een van de wacht en Rai keek hem aan. 'Nieuwe kleren halen en een stel schoenen. Ik kon nog net mijn vest met goud nog uit hun handen houden op mijn broek en deken na. Voor die struikrovers van een halve kilometer terug.' zei Rai en de wacht keken hem even sceptisch aan, maar ze lieten hem toch door. Rai was blij dat ze hem niet langer op zijn blote voeten hoefte te blijven staan voor de stad. Nu kon hij kleding halen en dan zou hij weer tenminste warmer zeker aan zijn voeten. Rai liep de eerste de beste kleding winkel binnen en herhaalde zijn verhaal, maar toch waren de meeste mensen sceptisch, maar ze hielpen hem en Rai kwam weer naar buiten met nette kleding en een paar lekker zittende schoenen, maar hij had ook nog wat extra kleding in een soort van rugzak op zijn rug waar hij ook de deken op gerolt liggen. Daarna liep hij richting het plein om te bedenken wat hij nu weer kon gaan doen.

(Amora)

Amora keek in het rond het was nog nacht en sloop naar Rai toe die nog lag te slapen van de dag en legde daar wat eten neer wat ze had gejaagt en liep daarna weg met de rest van het voedsel, ze hield van Rai. Amora keek hem even aan en ging rustig naar de stad, waarschijnlijk wilde Rai daar ook naar toe gaan. Amora keek in de verte waar een poort stond en een wachter, ze moest er langs om weer een tegen middel voor haar te maken. Amora keek in het rond ze zag, rook, voelden en proeften veel meer dan eerst. Amora liep langzaam er heen onopvallend en sprong op de wachter en klom via de poort omhoog en duwde daar iemand omver om daarna aan de andere kant te staan en riep achter zich 'sorry, maar ik moest er langs.' Amora rende door en klom op een dak, ze hijgden hevig want ja dit had ze nog nooit gedaan. Amora keek omzich heen en merkte dat de bewakers nu achter haar aan zaten, ze keek met open ogen ernaar en maakte een gemiauw geluid en maakte zich zo snel mogelijk dat ze daar weg komt. Amora keek achter zich en riep 'wat hebben jullie toch?!' Amora rende door en voelde net een boog achter zich en daar bukten ze voor en bedacht zich erbij wow, dat is een snelle reactie... Amora keek nog steeds achstig achter zich waardoor haar ogen blauw gloeiden, ze voelden langzaam een blauwe energie langs haar komen en viel daarna flauw op de koude grond die met steentjes in gelegd was. Amora kneep haar hand weer samen toen ze wakker werd, het was dag want ze voelden het warme licht van de zon en merkte ook dat de sneeuwstorm was opgehouden. Amora sprong op en keek om zich heen, ze was niet eens verplaatst maar alles om haar heen was vernield. Amora hield haar mond hijgend open en stond langzaam op. in de verte hoorden ze voedstappen die ze van kilometers kon ondekken, ze rende er op af met snelle sprinten. Amora kreeg langzaam een glimlach toen ze zag wie er stond en dat was Rai, ze vloog in zijn armen en deed haar oren achter haar nek leggen en zei 'ik mistte je zo erg dat wil je niet weten.' Amora keek naar Rai en merkte dat allerlij mensen raar na hun kijken en zelf viel ze daar stil van....

Hij was goed en wel bijna bij het plein toen er een soort van explosie plaatst vond?! Rai schrok zich wild en keek geschrokken rond, maar dook net op tijd weg voor een stel stenen brokstukken die zich verspreiden. Gelukkig schrokken de mensen zelf ook dus viel zijn paniek blik niet echt uit de toon. Waren die wetenschappe nu weer aan het uitvreten en dit keer niet in hun lab??? Rai lie er heen want zo ver was het niet. Mensen kwamen van overal kijken, maar bleven grootendeels nog in hun beschutting. Rai zag hoe een wel erg bekent figuurtje op grabbelde en rond keek tot het hem zag staan. Het was overduidelijk een beast en daarom bleven de meeste mensn ook uit de buurt behalve waaghalzen en guards. Rai zag haar op zich af komen maar was niet snel genoeg met doen alsof hij bang voor Amora was. Ze sloeg haar armen om hem heen en Rai probeerde sneel iets te vrzinnen. ‘Mora had ik je niet bevolen buiten te blijven?!‘ vroeg Rai streng en scherp, maar zijn blik stond liefdevol naar haar en hopelijk snapte ze zijn stille hint? ‘Is dat jouw huisdier!‘ riep 1 van d guards die gevaarlijk dichterbij kwam. Rai verlegde zijn blik die meteen glashard was. ‘Ja, ik heb haar al van kleins af aan dus wees gerust ze is zinderlijk en valt niemand lastig. Tenzij iemand haar in het nauw drijft en bang maakt. Dan gebeuren..... Dit soort ongelukjes. Daarom beveel ik haar ook steeds buiten de steden en dorpen te blijven.‘ zei Rai en gebaarde even bij zijn happering naar de ravagge die Amora gemaakt had dan wel niet met moetwil, maar toch ws het haar werk. Okay die itleg viel dus niet in goede aarde bij de guard die even duister naar zijn collega‘s keek. ‘U kunt vast dan wel voor de schade opkomen?‘ vroeg de guard die hem eerder de vraag gestelt had over of Amora tot hem behoorde. Rai‘s brein maakte overuren! Hij had nog de helft van wat Amora hem gegeven had, maar meer bezat hij niet. En Amra wilde Rai zeker niet kwijt raken! ‘Ik heb wel wat bij me nu, maar ik weet niet of het genoeg is.‘ zijn stem bleef neutraal, mar van binen werd Rai heel erg nerveus!!!

Amora zat Rai te knuffelen en hoorde wat Rai sprak ‘Amora had ik je niet bevolen buiten te blijven?!‘ Amora keek hem aan en zag zijn vriendelijke blik en pakte hem harder vast en zei zacht 'ja ik beloof het.' Amora hoorde Rai ademen en draaide zich om toen een bewaker sprak: ‘Is dat jouw huisdier!‘ Amora keek hem aan en gromde 'huisdier!? ik ben een beast!? zo lijk ik op een huisdier.' Amora liep achter Rai en veranderde zich in een kat en ze sprong op zijn schouder. Amora keek Rai aan die sprak tegen de bewaker: ‘Ja, ik heb haar al van kleins af aan dus wees gerust ze is zinderlijk en valt niemand lastig. Tenzij iemand haar in het nauw drijft en bang maakt. Dan gebeuren..... Dit soort ongelukjes. Daarom beveel ik haar ook steeds buiten de steden en dorpen te blijven.‘ Amora keek naar Rai en fluisterde zacht 'zeg het hem Rai.' en grinnikte naar haar zin erachter na. Even werd het stil, ‘U kunt vast dan wel voor de schade opkomen?' zei de bewaker toen hij naar zijn maten had gekeken. Amora keek omhoog en zei tegen Rai 'ik zou een stap naar achter doen Rai.' Ietjes later viel er een dode bewaker uit een boom en zijn ingewanden waren er helemaal uit getrokken. Rai leek onzeker te worden en zei vlug ‘Ik heb wel wat bij me nu, maar ik weet niet of het genoeg is.‘ Amora staarde hem aan en kreeg een grijns op haar gezicht, ze duwde wat meer geld in Rai's handen in de hoop dat de bewakers niet boos werden. Amora keek een bewaker aan die rustig sprak 'dus, eerst de stad slopen en dan een van onze meden werkers vermoorden dus kom maar mee.' Amora sprong van Rai af en gaf hem troost likjes.

Oh god! Amora leek zich als beast nog niet goed het verschil van wanneer ze wel en wanneer ze niet een mens kon doden! 'Amora alsjeblieft! Dit is niet het goede moment.' fluisterde Rai zonder zijn lippen te bewegen toen ze als kat op zijn schouders gesprongen was. Hoe kwam ze toch aan al dat geld? Hij had er vroeger wel veel van gezien wanneer zijn ouders en mee bezig waren, maar zo veel hij nu in zijn handen hielt had hij nog nooit gehad. Een onzekere neurveuze glimlach lag op zijn lippen. Fijn nu moesten ze nog mee komen ook nog?! Rai stribbelde echter even niet tegen en greep Amora in haar nekvel om haar bij zich te houden. Ze moest nu even rustig blijven of ze kregen nog meer problemen! ze liepen een heel eind, maar dit had hij even niet zien aankomen... Rai had Amorab in zijn armen voor zijn borst vast, maar uit het zich van de gewone burgers leek de sfeer tussen de wachters te veranderen. De guard achter hem gaf Rai een enorme dreun met zijn knuppel, maar Rai kon zich gelukkig nog staande houden. Rai kon Amora echter niet langer vast houden waardoor hij zich tegen een muur nog net kon op vangen. 'Zo en die beast gaat naar de wetenschappers. Dus wegwezen jij en neem voortaan geen beast meer mee of je ze nu opgevoed hebt of niet!' gromde de guard die Rai bij zijn kraag greep en hem nog al ruw tegen diezelfde muur drukte. Hij voelde zijn woede jegens de mensen weer opborrelen, maar nog niet zo hard als anders. 'Mora gaat niet naar die lui, ze gaat gewoon weer met mij mee!' zei Rai hoewel zijn stem nogal boos begon te klinken. De guards begon te lachen. Die knaap wilde nog eisen stellen ook! Nee nu werd die mooi? 'Jij hebt geen keuze jochie je gaat of we smijten je uit de stad zonder die beast!' bulderde de guard in zijn gezicht en smeet Rai van zich weg. Het gevoel van woede borrelde alleen maar meer op. Hij landen bijna soepeltjes als die medewerker van de leiding hem niet nog een klap met de een andere knuppel tussen zijn schouderbladeren. Ongewilt volgde een reeks van pijnlijke herinneringen voor zijn geestesoog langs, maar ondanks dat Rai dacht weer mens te zijn ookal beweerde Amora anders dat Rai toch nog half beast was. Hij kreunde eerst licht waardoor het leek alsof het eerst van die klap op zijn rug het was, maar die reeks herinneringen bleef aanhouden en het waren er veel te veel om ineens te verwerken. Rai kroop bijna in elkaar en sloeg zijn handen om zijn hoofd en kreunde steeds luider...

Amora keek naar Rai die zei 'Amora alsjeblieft! Dit is niet het goede moment.' ze hield wel van Rai's gefluister en spinden even toen hij dat sprak. Amora keek Rai aan die haar bij haar nekvel pakten en liet een korte miauw horen, ze keek hem aan en zei 'ik vertrouw dit niet kunnen we niet weg gaan?' Amora voelde zich ongemakkelijk zeker dat ze tegen Rai's borst gedrukt en vond het wel fijn. Amora keek op toen de wachter gromden: 'Zo en die beast gaat naar de wetenschappers. Dus wegwezen jij en neem voortaan geen beast meer mee of je ze nu opgevoed hebt of niet!' Amora keek verbaast en maakte zich tot een mens. Amora zag hoe Rai tegen de muur werd aan gesmeten, ze keek op en riep 'RAI NEE!' ze rende naar Rai toen en duwde de wachter weg, langzamer meer kwamen er meer wachters. 'Amora gaat niet naar die lui, ze gaat gewoon weer met mij mee!' sprak Rai zorgzaam, 'maar jij dan?' huilden Amora. Amora wilde Rai een knufel geven, tot ze iets door haar rug voelden en het leven langzaam uit haar ging op dat moment. Amora viel langzaam op de grond en het laaste wat ze zag voordat ze bewustenloos viel zag ze Rai...

Woede jegens zichzelf dat hij zijn herinneringen niet de baas kon en woede jegens die wachtes om hem heen die Amora en hem wilde scheiden, maar alles boven sat moesten ze haar zekwr geen pijn doen!!! Haat borrelde wit heet in hem op en inens voelde Rai iets in hem bewegen. Hij had nog geprobeert Amora naar zich toe te trekken, maar ze ws te ver weg. Zijn ogen werden fel paars en later knal oranje gevolgt door lchtgevend geell. De wachters pakte Amora al op om haar weg te brengen, maar dat liet hij niet gebeuren! Een diepe dreigede grom kwam uit zijn keel opzetten waaedor de guards allemaal in zijn richting keken. Rai kreeg overal schubben en zijn lichaam begn te draaien en te rekken. Zijn vleugels braken met veel gewel door zijn kleding heen. Niets dan verscheurde stukken stof fladderde naar de stenen verharde straat. Zijn gezicht begon te verrekken en veranderde in een drakensnuit. Hij was niet echt groot, maar zijn schoft hoogte was ongeveer 1.50. Rai brulde luid en viel de guards zonder waarschuwing aan. Hij beet hen allen dood zodat niemand zijn menselijkgelaat kon vera gritste hij Amora mee en steeg tot hoog boven de wolken.

Amora voelde hoe de grond tegen haar rug klapten, ze deed haar ogen dicht en de pijn werd steeds erger. Amora hijgde zacht maar werd langzaam stil, haar oren lagen op de koude grond en het warme bloed stroomde langzaam uit haar. Amora voelde langzaam haar leven uit haar stromen net zo als haar bloed, langzaam voelde ze zich van achter mee getrokken worden en opende haar ogen en zei zacht toen ze haar hand uit strekte naar Rai: 'ik hou van je Rai jij bent en blijft het mooiste wat ik gezien heb...' haar stem vervalden door de pijn en haar ogen sloten en een traan viel langzaam op de grond neer. Amora voelde hoe ze in de auto werd gelegt van deze tijd, ze kreunde even en ging langzaam met haar hand naar haar open wond en kreeg het steeds kouder. Amora voelde het bloed over haar hand heen gaan en fluisterde zacht 'unfinished life..' en viel roerloos neet op de grond en haar hand lag open onder het bloed. Amora voelde langzaam dat ze werd mee genomen door gigantise klauwen, ze staarde naar de grond stil . Zelf leek ze te vliegen maar zag dat een grote gestalten haar vast hield en mee nam.
ps: ze is niet dood mensen xD
pss: het eerste stuk ging verleden dus wat minuten laaste stuk heden..