Guards? They dont scare me!

De duisternis maakte plaatst voor het licht van de dag. Zijn blik was al dagen weer verduisterd, maar daarom zag hij er niet minder menselijk uit. Rai stond op en liep de grot uit door het gat in het plafon. Daar veranderde hij zich naar zijn beastvorm en spreiden zijn vleugels tot hun 3 meter spanwijte gevolgd door een luide woeste brul. Rai zetten zich af en sprong de lucht in. Na een paar krachtige slagen steeg de 1.60 hoge draak boven de bomen uit. De plek die hij uit gekozen en gevonden had was maar op twee manieren te bereiken. Door de lucht of via een gevaarlijke smalle richel langs de waterval op. Zijn blik keerde zich naar het bos ver onder hem en genoot van de lucht om hem heen. Het was geweldig om twee gezichten te hebben. De guards die hem tijdens de ontmoeting in New albion hadden ontmot met Amora zouden nooit meer kunnen vertellen aan hun collega's dat Rai een beast was, maar het was goed zo en dat wilde Rai ook zo houden. Zijn maag knorde en vertelde hem dat er wat vlees in gebracht moest worden. Met een gemenen grijs op zijn drakenlippen keerde Rai richting de stad en besloot om iemand van de omringende muur te trekken en mee te nemen het woud in om daar van zijn maaltje te genieten. De schemering zou zijn dekmantel zijn. Geruisloos vloog Rai dichter en dichterbij de stad. Zoals gewoonlijk sliep die rond deze tijd, maar die zou snel op geschrikt worden! Rai dook op de muur af en zag een slaperige Guard op een speer geleund voor zich uit te staren. Zag hij het goed? Geweldig die sliep bijna. Even aan het schrikken maken! Rai sloeg even met zijn vleugels en trok ze daarna in. Hij brulde luid. Luid genoeg om de halve stad te wekken... De half slapende guard schrok zich wild en hanste zo met de schacht van de speer dat die tussen zijn vingers door glipte en de stad in viel. Rai spreiden zijn vleugels even weid en greep de onhandige guard met voor en achterpoten. De man schrok zich rot doordat hij niet verwacht had dat de beast al zo dichtbij was geweest??? Rai keek hem met zijn fel gele ogen aan en gromde dreigend, maar klapperde krachtig met zijn vleugels zodat hij weer in de lucht kwam te hangen met zijn prooi tussen zijn klauwen. De guard hervond zijn stem, maar niet om de andere guards te waarschuwen. Het leek wel een meid die hij vast gepakt had?! De guard gilde het uit van angst en Rai kneep hem al zijn lucht uit zijn longen. Het gekrijs werd al minder tot zijn prooi bewusteloos en slap in zijn greep hing. Rai hoorde andere guards aan komen rennen, maar liet ze niet achter zonder wat opruimwerkzaamheden. Hij haalde diep adem en spuwde rode bliksem uit richting de stad en de torentjes. Steen brak en verpulverde in puin waar de stroom de woningen raakte. Hout versplinterde en vloog in het rond, maar beiden zetten de huizen in brand. Rai brulde nog eens luid en koos daarna ervoor om richting het meer te vliegen. Zijn vlucht was snel en kort. Bij de steen waar hij Amora had leren kennen en begon zijn prooi op te peuzelen.

(Rose)