De schat van Kendra.

De gefilterde zonnestrale kwamen door het koralen bezetten raampje. Ze kleurde het huisje van binnen in een warme blauwe gloed. Nimh werd er wakker door en ze rekte zich uit. Ze had voor de verandering eens lekker geslapen. Nimh keek toe en zag voorbij komen zwemmen die door haar huisje heen zwommen. Vandaag zou ze haar beste vriendin gaan opzoeken. Nimh zwom van haar zachte zandbank af en naar haar koralen keuketje en trok een kastje open en pakte wat samen gebonden zeewier en begon er van te eten. Nimh zwom ondertussen haar huisje uit en in de richting van de schuilplaatst van Kendra. Ze kende de grote zeebeast nu al een tijdje en Nimh wist dat Kendra helemaal niet zo'n gevaarlijke zeedraak was. Ze had enkel een rot verleden gehad net als Yubel enkel kon Nimh Yubel niet door gronden en haar overhalen om vrienden met haar te worden... Terwijl ze de rots bereikte zong Nimh even een paar noten zacht en hoorde een begroetende en antwoordende grom van Kendra. Nimh glimlachte en zwom naar het wateroppervlak en klom de grote gradde rots op. Nimh wist dat Kendra hier vaak op lag om heerlijk te kunnen zonnen. Nimh zocht naar haar plekje en kroop er naar toe. Het was een kleine gladde verhoging waar Nimh wel vaker op zat als ze bij Kendra op bezoek ging. Met een hoop gespatter kwam Kendra omhoog en schudden haar kop voor ze de rots op dook. Nimh vond het altijd een imposante vertoning wanneer ze Kendra ontmoeten. Soms hadden ze wel eens samen op vis gejaagd voor Kendra's maag. Nimh glimlachte en aaide Kendra over haar neus. Een stem had Kendra niet. Ze sprak niet zoals andere beats dat konden, maar ze had meer een dierlijke stem. Maar Nimh begreep haar zondere enige moeite. Kendra kreunde zachtjes en genoot van de aanraaking die Nimh op haar huidje gaf. Nimh voelde hoe ze meer druk gaf en Nimh wist dat z een knuffel wilde. Nimh boog wat meer naar voren en pakte haar kop vast. Kendra neuriede genietend en sloot haar felle ogen. 'Ik heb je best nog gemist Kendra, maar we kunnen elkaar ook niet altijd zien he?' zei Nimh zachtjes enliet Kendra weer los. Kendra knikte en bromde instemmend. Nimh wist ook wel dat Kendra zich eenzaam moest voelen zeker omdat de andere zeebewoners bang voor de zee draak waren. Het was vreemd geweest de eerste keer dat ze elkaar toen op die stormachtige avond ontmoet hadden. Kendra had net weer een schip geplundert om alle schatten die aanboord waren tot zich te nemen. Nimh had toen een van haar zelf gemaakte parelen kettingen om en Kendra had die ook tot zijn eigendom gerekent. Nimh was toen te bang geweest om zich te verzetten, maar ze zag ook dat Kendra haar niet had willen pakken, maar haar parels. Maar nu was het heerlijkom met deze beast samen te kunnen zijn. Nimh wist niet wat er vandaag allemaal nog zou gaan gebeuren, maar ze wist wel dat ze vandaag nog wat mensen zou gaan vermoorden die zowel haar als Kendra veel schade hadden toe gebracht. Ze streelde en aaide Kendra nog wenige tijd tot ze het tijd vond om weer weg te gaan. 'Ik moet weer gaan lieverd, maar ikbwil dat je weet dat je niet alleen bent!' zei Nimh en Kendra keek haar even scherp aan. Ze glimlachte naar de beast en toen Kendra met haar oog klikkend knipperde wist Nimh dat Kendra het met haar eens was. Kendra was ook niet alleen zeker niet als Nimh haar steunde in sommige momenten. Kendra brulde speels en duwde Nimh zachtjes en teder tegen haar wang aan. Nimh glimlachte en song nog wat zachte noten die enkel Kendra kon horen. Kendra genoot altijd van Nimh's zang stem en met een vrolijke geneurie vanuit haar keel zetten Kendra zich van de rots af en dook het water weer in. Nimh lachte vrolijk een klaterend helder geluid en gleed zelf ook weer het zeewater in. Kendra's lijf glom bij elke beweging die ze maakte door de zon en ze glimlachte nog eens voor Nimh besloot om weer naar het eiland toe te zwemmen. Ze wilde snel weer an land en nog wat rottige mensen doden! Maar ze had niet gezien dat er in de buurt een schip vaarde....

(Verhaallijn en een ieder die daar aan meewil doen moet me eerst pb'en?) ^^