No, I'm not doing anything {open}

Het was nog niet zo slecht in Morristown. De mensen waren aardig en de Guards waren iets minder oplettend, maar dat vond Lewis best fijn. Het nadeel was alleen dat er minstens twee piratenschepen lagen aangemeerd en de stad rond deze tijd van het jaar vol zat met piraten. Niet dat zij een probleem vormden, maar hij vond ze gewoon irritant. De meesten waren arrogant en dachten dat ze alles waren. Daar irriteerde hij zich mateloos aan. En de mensen waren oplettender dat er niets werd gestolen. Dat was ook een nadeel.
Verveeld slenterde Lewis over de markt. De zon scheen, maar het was nog steeds een frisse dag. Links en rechts van hem riepen marktmensen om het hardst de prijzen op. `Hey jij daar, jochie!' riep iemand achter hem. Het was een dikke man. Lewis keek om. `Wat?' antwoordde hij onvriendelijk. `Jij had gisteren hier brood gestolen!' Lewis schudde zijn hoofd. Maar het was wel waar. Gisteren zag hij een vers, geurend brood en dacht dat hij die wel even zou kunnen meenemen. Hij had het brood gepakt en het op een lopen gezet, maar de man had hem herkend. Hij wist wat er komen ging. Of hij moest betalen, of hij kreeg een pak slaag. Hij had geen geld, dus ging hij een paar blauwe plekken oplopen. `Je vergist je!' riep hij en hij versnelde zijn pas. Maar de man gaf niet zo snel op. Hij worstelde zich achter zijn kraam vandaan en waggelde in een snel tempo op Lewis af. Best wel snel voor zo'n dikke, dacht die. Op dat moment besloot hij te gaan rennen. Hij duwde her en der mensen omver en stormde een steegje in, hopend dat de man hem niet zou vinden.

Lewis schrok toen hij naast zich een stem hoorde. `Laten we?' Oh nee, niet die Crow weer, dacht hij. Niet die stomme peuter van het feest. Boos draaide hij zich om. 'Daar heb je geen last meer van,' hoorde hij Crow zeggen, die vervolgens dichter bij hem kwam staan en fluisterde: `Verdovingspijltjes werken altijd. Heheheh.' Lewis werd meegetrokken de bosjes in en vervolgens onder een muurtje door. `Kan je me nooit eens alleen laten?!' reageerde hij boos. `Ga spelen met je vriendjes ofzo, maar laat mij met rust'. Hij rukte zich los uit Crows greep en wierp hem een woedende blik toe. Echt waar, ik vermoord die jongen nog eens.

'Stop toch met al dat gezeur Black, ik probeer op te letten waar de bewakers lopen en met jou erbij verraad je ons door je gezeur,' fluisterde Crow. Ik? Zeuren?! dacht Lewis woedend. `Het zou helpen als je me minder zou stalken met rust zou laten,' siste hij terug. Het was muisstil in de straat. `Ze zijn er niet volgens mij, maar we moeten wel oppassen,' ging Crow verder. Hou alsjeblieft op! smeekte Lewis. Ik hou het niet meer uit met hem! Hij keek toe hoe Crow om zich heen keek keek, zich omdraaide en op zijn hurken ging zitten. Vervolgens liep die hurkend naar de andere kant en keek rond. Lewis zag zijn kans. Net toen de andere jongen rondkeek, trok hij zijn zwaard. Met een zacht gesis kwam het uit de schede en hij prikte het tegen Crows rug. `Goed, je wil niet luisteren, hé? Laten we het dan zo doen: jij laat mij met rust en ik prik mijn zwaard niet dwars door jou heen,' zei hij rustig, zijn zwaard nog iets steviger tegen Crows rug duwend.

De jongen keek uitdagend naar Lewis en zei: 'Dus, wat. Waarom zou ik dat doen? Ik wil je alleen maar helpen om niet gepakt te worden.' Ja joh, geloof je het zelf? dacht Lewis sarcastisch, maar hij zei het niet. Crow lachte vrolijk, waarna hij een trap tegen zijn onderarm gaf. Lewis liet het zwaard losjes in zijn hand liggen, waarna de andere jongen het afpakte en tegen de grond zette. 'Pas op, jochie. Dat zwaard is niet voor kleine kindjes,' zei hij. Het leek alsof Crow daar niet op inging. 'Klaar met je spelletje?' Nee. Lewis was nog lang niet klaar, maar hij keek zwijgend toe terwijl de ander rondkeek. 'Je mag gaan, maar als je gepakt word help ik je niet meer.' Oh, alsof dat kind voor hem ging bepalen wat hij wel of niet mocht. In een razendsnelle beweging trok Lewis het zwaard uit de hand van Crow, stompte hem in zijn maag, draaide hem aan zijn arm om en drukte het zwaard tegen zijn keel. 'Je lijkt niet maar niet door te hebben, hè?' siste hij. 'Wanneer leer je nou eens dat Ik. Jouw. Hulp. Niet. Hoef?' Er viel een stilte. 'Nog één actie van jouw achterlijke idee om mij te helpen en je leeft niet meer, begrepen? Vraag het maar aan de oude zwerver of ik het echt doe of niet.' Hij liet de jongen los en begon weg te lopen. 'Oh ja, je zal hem op de bodem van de zee moeten zoeken!' riep hij nog voordat hij tussen de struiken vandaan liep, zijn zwaard weer opborg en verdween.