Take, Take and Take [open]

Het was donker en koud en klaar om elk moment toeteslaan voor beasts maar ook voor dieven, het bleef donker en koud buiten Crow sloop op de daken. Crow keek omzich of dat er iemand was en trapte een raam binnen en sprong er in, hij keek omzich heen en zei 'binnen' met een lachje erachter. Crow keek omzich heen waar hij was het leek wel op een vreemde kamer, het zat vol spullen en dingen waar iets op stond wat hij niet kon lezen. Crow deed zijn rugtas af en deed er een paar flessen in die ook in de kamer stonden, hij deed een dop open en spoot er wat op zijn tong en speugde het uit en zei iets te hard 'gatver!' hij haalde voorzichtig alle flessen uit zijn tas en zette ze terug. Crow sloop langzaam en rustig de trap af en verstopte zich achter een kast ten hij mensen hoorde praten en lopen, sloop hij rustig de trap af en keek wat er beneden lag en daar zag hij het. Crow sloop dichterbij het ding wat hij wilde pakken en opende zijn tas en deed er wat speelgoed in en wat eten en zei zacht 'Chakpot' maar deze keer moest hij al eerder weg omdat er mensen naar beneden kwamen, hij sloop langzaam naar de deur en probeerde de deur open te maken maar de deur klemden. Crow bleef probeeren maar de mensen kwamen steeds meer naar beneden, hij rukte de klemende deur open en deed hem voorzichtig dicht. Crow renden weg met de rugtas op zijn rug en verstopte zich in een steeg en wachtte tot het veilig was, hij pakte een boterham die hij had gestolen uit zijn tas en met groten happen at hij het op. Crow ging zitten in de steeg en legde zijn tas neer naast hem en keek in de tas vol met speelgoed en eten en zei 'dat is voor de kinderen die geen thuis hebben.' hij glimlachten aan de gedachten hoe blij de kinderen in zijn straat zullen zijn met al dat speelgoed, zelf had hij nooit speelgoed gehad omdat hij geen geld had en nu die kinderen ook niet dus ze zouden hier wel mee blij zijn dacht hij. Crow keek op en deed zijn rugtas dicht hij hoorde stappen dichter komen en deed snel zijn rugzak op zijn rug en drukte zich zelf tegen de muur en sloop voorzichtig de steeg in.

Het was nacht. Het was niet zo druk buiten. Ze keek uit het raam. Het raam stond op een kier. Haar haren danste op de wind. Een spuug lelijk beest sprong op haar schoot. Het was Precious. Vroeger was hij zo prachtig als zijn naam. Wit en zacht. Nu is het een kaal beest. Ze keek hem gemeen aan. 'Ik ga je ooit koken...' mompelde ze naar de kat. De kat keek alleen en ging weer verder met slijmen. Hij ging op haar schoot liggen. Hidaka wou hem er af duwen maar hij nagelde zich vast aan haar. Dus ze liet het toe. Een  wit porseleinen bord stond voor haar. Er zat eten op die in middels niet zo warm meer was. Ze had geen honger. 'Gatver!' hoorde ze. Ze luisterde aandacht naar de stem uit het huis van de buren. In het huis woonden alleen maar meisjes en een man maar die was rond deze tijd in het café. Het klonk als een jonge stem. Van een jongen. rond deze tijd komt niemand langs. Zeker daar. Ze richten haar blik op de muur. 'Checkpoint' hoorde ze een paar minuten later. Ze richten haar aandacht er niet op. Het waren haar zaken niet. Ze zuchtte en duwde het slapende dier van haar schoot. Ze trok haar laarzen aan, trok haar jas aan, een sjaal en een muts op. Ze zorgde dat niks van haar gezicht te zien was. Op een of andere manier vond ze dat fijner. En het was stukken veiliger als je een piraat tegen komt of zo. Ze stapte de deur uit. Ze deed de deur dicht en liep een klein trappetje af. Ze liep door een steegje het was donker. Ze had echt geen idee hoe laat het was. Niemand was buiten. Alleen zij en de maan. Ze liet de wind haar gezicht strelen. Ze keek even of ze nog in de steeg zat. Ze stond voor iets iemand. 'Dat is voor de kinderen die geen thuis hebben.' Het glimlachte gek. Hij ritste zijn rugzak dicht en deed het op zijn rug. Hij drukte zichzelf tegen de muur en sloop de steeg in. Dezelfde steeg als Hidaka. Ze keek de jongen na. Ze bleef stil staan. De jongen sloop steeds verder de steeg in. Dus zal al snel genoeg tegen haar aan lopen. Ze bleef stil. En de jongen merkte haar nog steeds niet op. De jongen sloop tegen haar op. Ze keek hem strak aan. 'Robin hood aan het spelen?..' zei ze levenloos. En tilde een wenkbrauw op. Ze was er zeker van dat hij haar gezicht niet kon zien. Ze wachtte op antwoord van de zogenaamde Robin Hood.....

Crow liep langzaam achteruit en botste tegen een vrouw aan en draaide zich om, hij staarde naar de ziellose vrouw en sprong snel op het dak. 'Robin hood aan het spelen?..' zei de vrouw levenloos, hij sprong weer naar beneden en zei makkelijk: 'en wat? ik probeer alleen maar mijn taak te vol brengen en wat doe jij?' Crow keek haar aan en toonde geen angst en dat had hij nooit, hij moest zijn volk helpen, teminsten de kinderen. Crow keek haar nog altijd tevreden aan en zei 'ik ben geen Robin hood ik heet Crow, als een raaf klaar voor te roven voor zijn eten.' zei hij respect vol. Crow keek haar uitdagend aan en glimlachte naar haar, hij was altijd vrolijk en altijd in de bui om te lachen. Crow hoorde iets dichtbij komen snel sprong hij weer het dak op en verstopte zich in een schorsteen en hoorde mensen praaten en wachtte hij tot de bewaking voorbij was gelopen. Crow sprong er snel uit en ging naast de vrouw weer staan en vroeg rustig en gekalmeerd: 'en hoe heet jij want ja nu weet je mijn naam dus waarom mag ik het dan niet weten.'' Crow glimlachte naar de ziellose damen, hij keek lings en rechts en keek haar weer aan.

'En wat? ik probeer alleen maar mijn taak te vol brengen en wat doe jij?' Ze zweeg. 'Ik ben geen Robin hood ik heet Crow, als een raaf klaar voor te roven voor zijn eten.' Grappig. Hoe hij me vertrouwdt. Hij kent me een paar minuten en gooit een naam naar me toe.
Ze hoorde voetstappen. Ze keek recht naar de kant waar het geluid vandaan kwam. Twee bewakers kwamen langs. Ze keek ze aan. De bewakers liepen haastig door. Ze draaide zich om naar de schoorsteen waar hij in was geklommen. Hij sprong er behendig uit. En ging naast haar staan. 'En hoe heet jij want ja nu weet je mijn naam dus waarom mag ik het dan niet weten.'' Ze keek naar de hemel. Ze zuchtte en keek weer naar Crow. 'Hidaka.Hidaka Narusegawa...' sprak ze. Hij had een grappige uitstraling dat bleef haar opvallen. Hij glimlachte bijna de hele tijd. Hij was erg klein. Vandaar dat hij in die schoorsteen paste. Zijn ogen waren blauw. En had heel grappige wild haar. Aan zij kleding stijl kon je niet zien hoe zijn leefomgeving of omstandigheden waren.  Maar hij stal voor de kinderen. Ze was niet erg nieuwschierig wat er in de tas zat. Maar het was, zoals je kan zeggen voor het goede doel. 'Wat zit erin die tas?..' zei ze. Ze stond met de rug naar Crow toe. Haar nieuwschierigheid had haar mantel een beetje door broken. Maar ze liet het toe. Ze was hongerig. Niet hongerig naar eten maar naar woorden. Van Crow. Crow Anthem.


~flut post -.-

Crow staarde naar de vrouw en glimlachte er naar, hij keek haar aan hij wist dat ze een geheim verschool een diep geheim die er nooit uit zou komen. 'Hidaka.Hidaka Narusegawa...' sprak de vrouw, hij staarde haar aan en sprak 'mooie en lange naam,' Crow gaf haar een duwtje tegen haar schouder. Crow zei 'altijd genoeg tijd om de grapjas uit te hangen.' Hij pakte uit zijn zak een muntje en keek naar de bewaking die daar vederop liep en zei tegen de vrouw 'let op en leer.' Hij rolden het muntje zo dat het onder de schoen van de bewaker kwam en die uit gleed waardoor hij in de strond lag van een paard die daar gepoept had. Crow lachte zich rot en dook snel naar beneden en drukte zich tegen de grond aan waardoor de bewaker niks in de steeg zag, 'Wat zit erin die tas?..' zei de vrouw nieuwschierig maar zo klonk het niet dacht hij erachterna. Crow zag alleen de vrouws rug, ze had zich omgedraait alsof ze haar gezicht niet wilden laten zien. Crow ging weer voor haar staan en sprak 'gewoon wat eten en speelgoed voor de kinderen, daar zullen ze vast blij mee zijn.' Hij ging weer achter haar staan, waarschijnlijk wilden ze dat dacht hij. Crow leunde tegen de muur aan van een huis en zei 'soms is het niet zo leuk om de kleinste te zijn, soms ook wel dan kan je overal tussen door.' makkelijk om intebreken dacht hij erachter. Crow deed zijn ogen dicht en begon te luisteren naar de zachte wind die langs hun stroomde en zei 'je bent best cool Hidaka, meeste kinderen in mijn beurt zouden bang voor je zijn.' Crow bleef leune tegen de koude muur maar had er ook geen problemen mee.