Leave me! [open]

Het meisje landde plat op de grond. Moeizaam zette ze een arm op de grond en duwde zichzelf omhoog. Haar armen trilde, maar ze wist op te staan. Zwarte vlekken dansden voor haar ogen. Ze leunde tegen een boom aan. "Aah..." kwam er uit haar mond. Ze liet zich langs de boom omlaag zakken en opende haar tas. Ze pakte er wat brood uit en at dat op. Langzaam was ze niet meer duizelig en kon ze weer opstaan. Toen kwam ze in het dorp aan en liep over de markt. Sunset merkte niet dat een jongen haar volgde, tot ze hard een zij straat in geduwd werd. De jongen drukte haar met haar rug tegen de muur en legde zijn hand tegen haar hals. Sunset greep zijn hand om die weg te trekken, maar hij was sterker. "Heb je het?" siste de jongen. "Ik... Ehm..." Sunset voelde de druk op haar keel toenemen. "Ja? Ik hou niet van wachten Sunset, dat weet je." zei de jongen dreigend. "Ik... Niemand had het te ruil..." begon het blonde meisje hakkelend. De jongen drukte harder tegen haar hals en Sunset voelde haar adem stokken. "Wel tegen het juiste vlees! Ik heb je precies verteld wat voor vlees. Páárdenvlees. Maar jij bent gewoon te laf om een paard te doden." De jongen stompte haar in haar maag en smeet haar op de grond. Toen draaide hij zich om en liep weg. Sunset rolde op haar rug en zuchtte. Ze wist wat de jongen wilde. Een of ander kompas, waarvan zijn vrienden hadden gezegd dat het je wijs naar wat je het liefste wilt. Het blonde meisje krabbelde overeind en klopte de sneeuw van haar af. Ze schrok toen ze de sneeuw hoorde kraken en er ineens iemand voor haar stond.

het was dag, de markt stond in volle bloei. Crow liep over de markt en keek van wat hij kon stelen even rond, hij tuurde rond en zag wat glimmen in de verte. Crow sloop langs de kraampjes alsof hij gewoon iemand was die iets wilden kopen, hij liep langzaam over de sneeuw heen met zijn schoenen die bestemd waren voor het warme weer want ze waren kort. Crow pikkte stiekem het glimmende ding af en liep snel door waar hij in de verte hoorde: "Heb je het?" Crow keek al op die woorden niet zo blij van en ging iets dichter naar het gesprek toe om het rustig veder te luisteren en keek even op het glimmende ding. "Ik... Ehm..." zei het meisje, Crow maakte zijn hand tot één vuist en kneep het glimmende ding strakker rin zijn handen. "Ja? Ik hou niet van wachten Sunset, dat weet je." zei de jongen dreigend, "Ik... Niemand had het te ruil..." begon het blonde meisje hakkelend. De jongen drukte harder tegen haar hals. "Wel tegen het juiste vlees! Ik heb je precies verteld wat voor vlees. Páárdenvlees. Maar jij bent gewoon te laf om een paard te doden." De jongen stompte haar in haar maag en smeet haar op de grond. Crow kon er niet tegen en kwam van de hoek opgedoken en riep 'vecht met iemand van je eigenlengte langeslummel, of durf je niet tegen zo iemand?' hij keek de jonge uitdagend aan. Crow zag hoe de jonge boos werd maar eigenlijk was hij er zelf wel blij mee dat het meisje ze niet zag, hij merkte dat de jonge op hem boos werd en achter hem aan ging. Crow glimlachten en zei 'durf je dat echt joh, je maakt geen schijn van kans.' lachte hij en rende weg maar hij wist alles hier, hij was immers een crimineel en een dief dus hij had ook al de bewaaking achter zich aan. Crow lachte en rolde net iets naar binnen onder een kleine stuk rots, snel wist hij hoe hij de bewaaking en de jonge kon afschudden en wende zich op het meisje die in de sneeuw lag en zei 'heb je hulp nodig?' Maar het meisje was al opgestaan en had de sneeuw van zich afgeklopt. Crow keek even naar het glimmende ding in zijn hand en keek of dat het open kon, hij rukte het open en er stonden letters op en een pijl die steeds bewoog. Crow keek het meisje aan en zei 'Misschien is dit beter voor jouw Sunset, want ik kan er niks meedoen.' zei Crow ter wel hij het in haar hand gaf. Crow glimlachtennaar Sunset want hij had het gesprek wel geluisterd en hoorde duidelijk haar naam dacht hij dan, hij keek omzich heen en haalde een boterham uit zijn rugzak en begon het rustig op te eten.

'Vecht met iemand van je eigen lengte langeslummel, of durf je niet tegen zo iemand?' Sunset keek verbaast omhoog, waar een jongen van rond de 10 jaar bij het kruispunt van de straten stond. De jongen die haar had neergegooid draaide zich om en keek verbaasd naar de kleine jongen. Blijkbaar was hij erg lichtgeraakt want hij rende meteen op het kleine jongetje af, die ook meteen wegrende. "Nee!" schreeuwde Sunset. Dat zou dat kleine jochie nooit overleven! Maar, na nog geen 5 minuten stond de kleine weer voor haar. Verbaast stond Sunset op en keek hem aan. 'Heb je hulp nodig?' vroeg het jongetje. Sunset schudde haar hoofd en glimlachte toen. Nee, haar zaken gingen hem niet aan. Hij was nog zo jong. Ze keek nieuwschierig naar het glimmende ding in zijn hand, die hij open maakte. Het was vrij klein, misschien was het een klokje of iets. De jongen keek haar aan. 'Misschien is dit beter voor jouw Sunset, want ik kan er niks meedoen.' zei hij en hij gaf haar het klokje. Ze keek ernaar en haar adem stokte geschrokken. Dit was dat kompas! Het kompas wat de jongen wilde hebben, maar dat ze niet had kunnen vinden! Ze keek de jongen aan. "Hoe kom je hier aan?" vroeg ze. Had hij het gestolen? Nee, dat kon niet. Misschien was het wel van zijn vader, of van een vriend. Of had hij het op straat gevonden...

Crow keek de Sunset aan met verbaasde ogen, "Hoe kom je hier aan?" zei Sunset verbaast toen hij het glimmende ding aan haar had gegeven. Crow lachtte erop en zei rustig met zijn ogen dicht: 'oh gewoon op de markt, heb het van iemand gestolen die naar goud zocht een zogenaamde piraat.' zei Crow of sat het hem niks uit maakte. Crow keek in het rond en keek haar aan en vroeg 'wat deed jij eigenlijk hier op de markt, om inelkaar geslagen te worden?' Crow lachtte een beetje en gaf haar een duwtje en keek haar weer aan en zei 'als je wilt kan ik je de beurt laten zien, want ja jij kan niks verkeerds doen.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht en krapte achter zijn oor. Crow keek Sunset aan en dacht: wat zou zij eigenlijk denken op dit moment? wat voor vragen zou ze hebben? Dat wilden hij graag uitzoeken en al die vragen zouden leiden naar antworden en nog meer vragen die hij nooit zou weten. Crow pakte haar hand en trok haar een steeg in en zei zacht 'wees stil straks ondekken ze ons nog...' het bleef even stil tussen de twee, hij keek naar een dak van een huis en klom erop en zei zacht 'kom je nog of blijf je daar rotten?' Crow lachtten en pakte haar hand zelfs als ze het niet zou willen en trok haar het dak op, hij tuurde over de straten en sprong naar een ander dak en zei 'ben ik een babysitter of wil je gewoon niet komen?' zei Crow die in de lach schoot.