Silence [open]

Een vogel vloog weg toen het geluid van voetstappen klonk. Het geluid kwam van een meisje dat nogal fris aangekleed was. Ze leek er goed tegen te kunnen. Maar eigenlijk had ze het behoorlijk koud. Ze had een kleedje aan maar ze had er zoals altijd een mantel over aan. Het was een oude groene mantel. Hij was groen omdat je, je dan goed kon verbergen in de natuur. Ze droeg deze mantel al van haar elfde. Ze had hem van haar vader geërfd na zijn dood. Haar ogen waren zo groen als die van haar moeder. Maar waar ze de blonde lange lokken van had wist ze niet. Misschien van een opa of oma. Het enigste dat ze van haar familie kende waren haar ouders. Ze had geen zussen of broers. Rose stapte richting het meertje en knielde voor het water dat klaar was voor een ijslaag. Ze keek naar haar spiegelbeeld maar liet haar ogen weer wegzakken. Ze zag in haar ooghoek een klein heuveltje. Toen ze haar hoofd naartoe draaide zag ze dat er een meisje opzat. Ze was een klein meisje met bruin haar. Voor zover Rose kon zien. Ze besloot om ernaar toe te gaan. Dus stond ze recht en ging ze richting het meisje. Direct zag ze dat er wat paars in haar haar verborgen zat. Ze was nog jong en zag er best zielig uit. Kauwend op een broodje met een vuile mantel en handschoenen. Toen Rose dicht genoeg was naar haar zin, knielde ze neer. Haar groene ogen keken naar het meisje. Ze had iets weg van een piraat en Rose moest toegeven dat ze even walgde van het idee dat zo een jong meisje al piraat was. Rose vond piraten maar niks. 'Hallo,' zei ze nogal twijfelend. Ze mocht piraten niet graag maar ze ging niet direct onaardig doen. Rose overwoog zelfs om haar nog een stuk brood te geven dat ze nog maar pas in Morristown had gekocht. Rose twijfelde alweer, het was en bleef een piraat. 'Nog honger?' kwam er tot eindelijk uit haar mond. Zo hoefde ze het niet perse te geven. Enkel als het meisje het wou. Rose haar ogen gingen even weg naar haar tas. Zou er een wapen in zitten? Haar ogen zakte nog verder weg naar haar laarsjes. Die waren ook vuil. Maar Rose haar gedachten zaten bij het tasje. Ze had ook altijd haar eigen wapen mee maar toch vond ze het maar niks als haar tegenstander en mogelijke vijand er ook een had. Alhoewel ze het, het meisje niet kon kwalijk nemen. Als piraat kon je jezelf beter goed beschermen.